KONVENTA MBI NJOHJEN DHE ZBATIMIN E VENDIMEVE NË LIDHJE ME DETYRIMET USHQIMORE

Neni 1

Kjo Konventë zbatohet për një vendim të dhënë nga një autoritet gjyqësor apo administrativ në një shtet kontraktues në lidhje me një detyrim ushqimor që rrjedh nga një marrëdhënie familjare, prindërore, martesore apo lidhjeje tjetër jo gjaku, duke përfshirë një detyrim ushqimor ndaj një të mituri, të lindur jashtë martese ndërmjet:

1. një përfituesi të detyrimit ushqimor dhe një ofruesi të detyrimit ushqimor; apo

2. një ofruesi të detyrimit ushqimor dhe një autoriteti publik, i cili pretendon rimbursimin e fitimeve të dhëna një përfituesi të detyrimit ushqimor.

Konventa zbatohet, gjithashtu, për një marrëveshje të bërë nga ose para një autoriteti të tillë (veprimi), në lidhje me detyrimet e lartpërmendura dhe ndërmjet palëve të njëjta (në vijim e referuar si “marrëveshje”).

Neni 26

Çdo shtet kontraktues, në përputhje me nenin 34, mund të rezervojë të drejtën për të mos njohur ose zbatuar:

1. një vendim ose marrëveshje në masën që kjo lidhet me një periudhë kohore pasi përfituesi i detyrimit ushqimor arrin moshën 21 vjeç ose martohet, përveç rasteve kur përfituesi është ose ka qenë bashkëshorti i ofruesit të detyrimit ushqimor;

2. një vendim ose marrëveshje në lidhje me detyrimet ushqimore:

a) ndërmjet personave me lidhje farefisnore;

b) ndërmjet personave me lidhje jogjaku;

3) një vendim ose marrëveshje, nëse nuk parashikon pagesa periodike të detyrimit ushqimor. Një shtet kontraktues që ka bërë një rezervë nuk ka të drejtë të kërkojë zbatimin e kësaj Konvente për vendime ose marrëveshje të tilla që përjashtohen nga rezerva e tij.

Neni 29

Kjo Konventë zëvendëson, për sa u përket shteteve që janë palë në të, Konventën mbi njohjen dhe zbatimin e vendimeve për detyrimet ushqimore ndaj fëmijëve, e lidhur në Hagë më 15 prill 1958.